25 Eylül 2007 Salı

Ah Oğlum

Evimizin güneşiydi gülüşün.
Fotoğraflar yerini tutmuyor oğlum.

Ah oğlum, ah oğlum...

Yıkanmadı gömleklerin,
kokun gitmesin diye.
Montun asılı duruyor duvarda hâlâ
dönersen bir gün giyersin diye.

Varsa bir ayıbım günahım,
paylaşırız buradayız oğlum.
Babalar eksik gösterse de çok sever!
Dönmesen de bunu bil oğlum.
Ah oğlum...


Murathan MUNGAN

2 yorum:

PERİLİ KÖŞK dedi ki...

çok dokunaklı satırlar yazmış Murathan Mungan...
bir oğlum olmadığı halde çok duygulandım...

Anıl dedi ki...

Sanırım bu şiiri anlamak için erkek evlada sahip olmaktan çok baba olmak gerek. Hoş, aslında erkek olmak bile yetiyor. Her zaman kız çocuklar babaları ile daha bir yakın olurken. Baba-oğul ilişkileri genellikle içten bir sevgi ile sürer. Herkeste böyledir demiyorum, ancak çoğu baba-oğul ilişkisi böyledir. Bu yüzden "Babalar eksik gösterse de çok sever! Dönmesen de bunu bil oğlum" dizeleri çok dokunaklıdır.