Ömer Hayyam'dan (8)

• Bu gecenin son gece olması da var:
  Emret, gül rengi şarabı getirsinler.
  Gafil, bir gittin mi bir daha gelmek yok:
  Altın değilsin ki gömüp çıkarsınlar.
• Kendiliğimden var olmuş sanma beni;
  Bu kanlı yola ben sokmadım kendimi;
  Bir gerçek varlık beni var etmiş olan;
  Yoksa kimdim ben, nerdeyim, neydim ki.
• Gökleri yarıp darma dağın ettiğin gün,
  Pırıl pırıl yıldızları kararttığın gün,
  Sen sorguya çekmeden önce ben soracağım sana:
  Ey Tanrı, hangi günahım için beni öldürdün?
• Vefasız dünya diye yakınıp durma;
  Dünya elindeyken tadını çıkarsana!
  Herkese vefalı olsaydı bu dünya
  Sıra mı gelirdi senin yaşamana?
• Gün doğarken sabah horozları niçin
  Acı acı bağrışırlar, bilir misin?
  Tan yerini gösterip derler ki sana:
  Bir gecen daha geçti gidiyor, sen nerdesin?
• Tertemiz geldik yokluktan kirlendik;
  Sevinçle geldik dünyaya, dertlendik.
  Ağladık, sızlandık, yandık, yakındık:
  Yele verdik ömrü, toz olup gittik.
• Dostunu seven kişi
  Pervane gibi özler ateşi:
  Sevip de yanmaktan kaçanların
  Masal anlatmaktır bütün işi.
• Can o güzel yüzüne vurgun, neyleyim;
  Gönül tatlı diline tutkun, neyleyim;
  Can da, gönül de sır incileriyle dolu:
  Ama dile kilit vurmuşsun, neyleyim.
• Hem sana el değdirmeğe elim varmaz,
  Hem sensiz aldığım nefes, nefes olmaz;
  Bir garip dert bu, kimseye de açılmaz:
  Bir zehir zakkum ki, tadına da doyulmaz.
• Gece, gül bahçesinde, ararken seni,
  Gülden gelen kokun sarhoi etti beni;
  Seni anlatmaya başlayınca güle
  Baktım kuşlar da dinliyor hikâyemi.
• Sen içmiyorsan, içenleri kınama bari;
  Bırak aldatmacayı, iki yüzlülükleri;
  Şarap içmem diye övünüyorsun, ama,
  Yediğin haltlar yanında şarap nedir ki?