Ömer Hayyam'dan (5)

• İnsan son nefese hazır gerekmiş:
  Nasıl ölürse öyle dirilecekmiş.
  Biz her an şarap ve sevgiliyleyiz:
  Böylece dirilirsek işimiz iş.
• Biz de çocuktuk, bir şeyler öğrendik,
  Bildiklerimizle övündük, eğlendik.
  Şu oldu, bu oldu da ne oldu sonra?
  Bir bulut gibi geldik, yel gibi geçtik.
• Dostum, gel yarına kanmayalım biz;
  Günümüzü gün edelim ikimiz.
  Yarın çekip gittik mi şu konaktan
  Yedi bin yıl önce gidenlerleyiz.
• Dün özledim de seni coştum birden bire;
  Çıktım senin yerin dedikleri göklere.
  Bir ses yükseldi tâ yukarda, yıldızlardan:
  Gafil, dedi; bizde sandığın Tanrı sende!
• Ha Belh'te ölmüşsün, ha Bağdat'ta, hepsi bir;
  Kadeh doldu mu, acı da olsa içilir.
  Keyfine bak; çok aylar doğmuş batmış sensiz;
  Sensiz daha çok ayların ondördü gelir.
• Ne yazık, pişmiş ekmek çiğlerin elinde;
  Ne yazık, çeşmeler cimrilerin elinde.
  O canım Türk güzeli kömür gözleriyle,
  Çaylakların, uğruların, eğrilerin elinde.
• Yaşamak elindeyken bugüne bugün,
  Ne diye bırakır, yarını düşünürsün?
  Geçmiş, gelecek, kuru sevda bütün bunlar;
  Kadrini bilmeğe bak avucundaki ömrün.
• Toprak olup gitmişlere sorarsan
  Ha gavur olmuşsun ha müslüman.
  Kimler bu dünyada eğlenmemişse
  Ötekinde yalnız onlar pişman.
• İnsan çeker çeker de sonra hür olur;
  İnci sedef zindanlarda yuğrulur.
  Paran pulun yoksa bugün, sağlık olsun:
  Bugün boş duran kadeh yarın doludur.
• Her gün biri çıkar, başlar ben, ben demeğe,
  Altınları gümüşleriyle övünmeğe.
  Tam işleri dilediği düzene girer:
  Ecel çıkıverir pusudan: Benim ben, diye.