Ömer Hayyam'dan (2)

• Ey özünün sırlarına akıl ermeyen;
  Suçumuza, duamıza önem vermeyen;
  Günahtan sarhoşum, ama dilekten ayık;
  Umudumu rahmetine bağlamışım ben.
• Büyükse de isyanım; kötülüklerim,
  Yüce Tanrı'dan umut kesmiş değilim;
  Bugün sarhoş ve harap ölsem de yarın
  Rahmete kavuşur elbet kemiklerim.
• Tanrım bir geçim kapısı açıver bana;
  Kimseye minnetsiz yaşamak yeter bana;
  Şarap içir, öyle kendimden geçir ki beni
  Haberim olmasın gelen dertten başıma.
• Ey Zaman, bilmez misin ettiğin kötülükleri?
  Sana düşer azapların, tövbelerin beteri.
  Alçakları besler, yoksulları ezer durursun:
  Ya bunak bir ihtiyarsın, ya da eşeğin biri.
• Her sabah yeni bir gün doğarken,
  Bir gün de eksilir ömürden;
  Her şafak bir hırsız gibidir
  Elinde bir fenerle gelen.
• İçin temiz olmadıktan sonra
  Hacı hoca olmuşsun, kaç para!
  Hırka, tesbih, post, seccade güzel:
  Ama Tanrı kanar mı bunlara?
• Felek ne cömert aşağılık insanlara!
  Han hamam, dolap değirmen, hep onlara.
  Kendini satmayan adama ekmek yok:
  Sen gel de yuf çekme böylesi dünyaya!
• Beni özene bezene yaratan kim? Sen!
  Ne yapacağımı da yazmışsın önceden.
  Demek günah işleten de sensin bana:
  Öyleyse nedir o cennet cehennem?
• Ferman sende ama güzel yaşamak bizde:
  Senden ayığız bu sarhoş halimizde.
  Sen insan kanı içersin, biz üzüm kanı:
  İnsaf be Sultanım, kötülük hangimizde?
• Camiye gittim, ama Allah bilir niye:
  Ne namaz kılmaya, ne dua etmeye.
  Eskiden bir kilim aşırmıştım camiden:
  O eskidi gittim yenisini yürütmeye.