8 Eylül 2009 Salı

Tik Tak

Ne kadar aradıysam
suyunda bulamadım tak'ları
zaman denilen kuyunun
Yüzümde bu yüzden
yalnızca tik'lerini taşırım
çocukluğumun

Yarısını tuttum
çocuk doktoru
olmamı isteyen anneme
hasta yatağında verdiğim sözün
Doktor olamadım ama
çocuk kaldım

İki çocuk
rahatlıkla oturduğumuz
kapının eşiğine
kendi başıma zor sığıyorum bugün
Büyüdükçe insan
yalnız mı kalıyor ne?

2 yorum:

beenmaya dedi ki...

gün boyu yağmurdan, sel ve şehit haberlerinden, işyerindeki saçma sapan kişi ve işlerden vb bir sürü iç karartıcı şeylerden anca sıyrılıp kendime gelmiş, birkaç blog okuma sonrası kendimi kitabımın sayfaları arasına huzurla bırakacakken...

evet tam o sırada okuttun ya bu olan 2 kuruşluk aklım da gitti işte. şimdi beni toplayabilene aşkolsun...

Anıl dedi ki...

Bu sözlerin üzerine ne denir bilmem ki? "Kusura bakmayın" desem yapmacıklığımda kaybolacağımı bildiğim için susmakla yetineceğim. Sunay Akın'da insan her daim kendini buluyor. Acı da olsa tatlı da olsa buluyor işte... Kağıtlara yazıp bir poşetin içinde topladım şiirlerini ve rastgele çektim... Talihini kumara alet edenin hep içi acıtır. Bu yüzden en iç acıtanı denk geldi poşetin dibinden.