---

"Bilmelisin ki
sevgiyi çabuk kaybediyorsun, pişmanlığın uzun yıllar sürüyor..."

The Legend of Sigurd and Gudrûn

Beklenen kitap içinde bulunduğumuz hafta içerisinde kitapçılardaki yerini aldı. Tolkien'in The Hobbit ve Yüzüklerin Efendisi'nden önce kaleme aldığı bir eser Sigurd ve Gudrûn Efsanesi... Ustanın kendisinin ve oğlu Christopher Tolkien'in önsözüyle başlayan eser şimdilik Türkçe'ye çevrilmiş değil. 375 sayfalık esere dün sahip oldum. Fiyatı biraz el yakan cinsten ama söz konusu Tolkien olunca ses etmiyoruz tabii. Dün geceden beri sahip olduğum heyecanın sebebidir bu kitap.

Pazartesi Notları #84

• Orhan Veli’nin kız kardeşinin bir gün babası tarafından çağrıldığını ve “Evladım, ağabeyine söyle, fakirim, param yok diye şiirler yazmasın, komşular acıyarak bakıyor bana, alışveriş yaptığımda esnaf ‘abi sonra verirsin’ diyor” nasihatinde bulunduğunu duymuş muydunuz?
• Şehirlerarası yolculuğa çıkacağınızda bulunduğunuz kentten taşlar doldurun çantanıza. Gittiğiniz yerde sokak sokak dolaşıp serbest bırakın taşları. Onlar artık o kentin taşları olsun, geri dönüşü olmasın…
• 2 litrelik Coca-Cola 2 TL iken, 1,5 litrelik Coca-Cola neden 2,10 TL olur ki? Çok mu mantıksızım yani? Nelere kafa yoruyorum ya Rab!
• "Kızlık soyadı" yerine "Evlenmeden önceki soyadı" denilse çok daha güzel olmaz mıyız?
• Çikolata için yepyeni bir formül üretilmiş. Buna göre artık çikolatalar 50 derecelik ısıya kadar dayanıklı olacakmış. Özellikle yaz aylarında çikolata çilesi çekenler için ağızları kulaklara vardıracak bir formülmüş bu. Yeni formül gelecek seneden itibaren kullanılmaya başlanacakmış.
• Bugün 20:30'da NTV'de yayınlanacak "Hedef: Ay" adlı belgeseli de kaçırmamak gerek tabii.
• Public Enemies idare ederken, Harry Potter and the Half-Blood Prince felaketti. Serinin en güzel kitabı ancak bu kadar kötü uyarlanabilirdi. Ayrıntılı yazmaya bile tenezzül etmeyeceğim sanırım.
• Bülent Arınç AKP'nin Manisa'daki İl Kongresi'nde RTE ve Gül için hüngür hüngür ağlamış. Artık lideri için gözyaşı döken bir bakana da sahibiz ve bu anlamda dünyada bir ilkiz. Hoca efendi hazretlerinin izinde, uygun adım marş marş!
• Angela'nın Külleri adlı yapıtıyla Pulitzer Ödülü'nün sahibi olan Frank Mccourt da artık yok.
• Sigara yasağı da harika olmadı mı? Benden izinsiz beni zehirleyenler... Heeey, size söylüyorum.
• Bu pazartesi de kardeşimin doğum gününü kutlayayım. Kutlu olsun!

Manda

Pazartesi Notları #83

• Birkaç haftadır Kanal D’de bir Örümcek Adam hastalığı var. Her akşam Prime-Time’de yer verdikleri Örümcek Adam çizgi dizisi yetmiyor gibi, ünlü çizgi roman karakterinin sinema filmlerine de yer vermeye başladılar. Aydın Doğan, Örümcek Adam ile gizli bir işbirliğine mi girdi yoksa?
• Michael Jackson’un Ereğli’ye gelememiş olması Belediye Başkanı Halil Posbıyık’ın şanssızlığı olsun da, kendisi şimdi de Madonna’nın gelecek sene Ereğli’ye geleceğini iddia etmiş. Seviyorum ben böyle renkli kişileri.
• AKP içinden de takdir edilebilecek birileri çıkabiliyormuş. Ben buna kanaat getirdim. Ertuğrul Günay’ın geçmişine de bakmak, muhalefete hayret etmek lazım.
• ÖSS’de 30 bin kişi ‘sıfır’ çekmiş. Şaşırıyorum yahu… Sallasan tutar be!
• Newsweek’in “Tüm zamanların en iyi 100” kitabı listesinde Dostoyevski’ye yer vermemesi de ilginçti. Evet!
• Filistin için Davos’u ayağa kaldıran bakanların başından Uygur Türkleri için daha iyi bir performans bekliyorum. Evet, bence de boşa bekliyorum.
• ABD’de son bir hafta içerisinde en çok satan 10 albümün 10’u da Michael Jackson’a aitmiş. Ben de Thriller edinmek için müzik marketlere uğramayı düşünüyorum ama kötü gözle bakılmak istemediğim için şimdilik vazgeçiyorum.
• Artık sadece Ada Çayı içiyorum.
• Annemin de doğum günü kutlu olsun.

Finito

The Last Airbender

Sıkıysa 1 sene bekle şimdi. Shyamalan ya batacak ya çıkacak.

Pazartesi Notları #82

• Pazartesinin yarısı geçmiş ben daha yeni farkına varıyorum. Kimse de hatırlatmıyor. Cık cık!
• Bilal Erdoğan askere gitmiş ahali, duyduk duymadık demeyin. Her ne kadar askerlik süresi 1 ay da olsa ağabeyininm çürük raporu aldığını düşünürsek bu da büyük bir gelişmedir Erdoğan ailesi için. Tebriklerimi iletiyorum. En büyük asker bizim asker.
• Havalimanlarının çıkışında ellerinde kartonlarla konuk bekleyenler var ya, işte ben onlara çok üzülüyorum. Sebebi yok ama üzülüyorum işte. Duygusal adamım ben.
• Artık kola, kahve ve çay yasakmış bana. Bu yaşta! Yok artık!
• Öğle sıcağında ince kuma basınca hissedilen acı gibisi var mı? Vardır, neden olmasın ki?
• 2 Temmuz 93'ü unutmayın, unutturmayın!

90'lı Yıllar #11

Sonda söyleyeceğimizi başta söyleyelim. Klibimiz Sibel Tüzün'ün Beni Bağlamaz adlı parçasına ait. Yine, yeni, yeniden çok garip bir çalışma ile karşı karşıyayız. Baştan sonra gariplikler silsilesi bu klip yahu. Hani aile ya da arkadaş ortamında amatör kamera ile çekim yaparsınız ya, işte öyle bir hava var bu videoda.
Burada benim anlayamadığım bir nokta var. Klibi izleyince ve şarkıyı dinleyince inanıyorum ki siz de aynı merak içine düşeceksiniz. Şarkıda sözü geçen "bağlamaz beni" ile anlatılmak istenen nedir? Herkes gibi ben de "beni alakadar etmez" anlamı çıkarmıştım ilk önce. Fakat sonra Sibel Tüzün'ü "Bağlamaz beniiii" diye haykırırken aynı zamanda bir ağaca bağlanmış halde görünce bir mesaj kaygısı sezmedim değil. Ya Sibel Tüzün espri yeteneği gayet gelişmiş bir büyüğümüz ya da baştan sonra nefret okuduğu sevgilisi fantazilerine cevap vermeyince bu yolu seçmiş. Bağlamıyormuş adam, ne yapsaydı ya?

Creativity (30)

Gülen Adam

"Kemal bizim takımın en iyi oyuncusuydu, haksız yere bir kırmızı kart gördü. Ama nasıl olsa soyunma odasında buluşuruz." (Müjdat GEZEN)

The Gold Rush

Amerikan Film Enstitüsü’nün tüm zamanların en iyi 100 filmi arasında gösterdiği, açlık, Amerikan Rüyası ve sevgi temalarının itinayla harmanlandığı Altına Hücum, Charles Chaplin’in en başarılı işi olarak tanımlanmakta. Hiç kuşku yok ki bunda 1925 yapımı filmin tek başına sinema tarihinin birkaç unutulmaz sahnesine birden sahip olmasının payı son derece büyük.
Tüm olumsuzlukları iyi tarafından yakalamaya çalışan Şarlo karakteri aynı zamanda izleyiciye özenle çizilmiş bir hümanizm portresi sunuyor.
Chaplin’i filmde bir altın arayıcısı olarak görüyoruz. Zengin olma hayaliyle dağ taş dinlemeden Alaska’nın altın madenlerine doğru yol alan Şarlo, hava şartlarının da kötüye gitmesiyle birlikte soluğu yıkılmaya yüz tutmuş bir kulübede alır, fakat yalnız değildir. Tipinin şiddetini artırmasıyla beraber kulübede mahsur kalan Şarlo filmin ve sinema tarihinin belki de en unutulmaz sahnesine burada imza atar. Açlıktan gözleri moraran kahramanımız ayakkabısını pişirir ve afiyetle midesine indirmeye başlar. Yoksulluktan ziyade çaresizliğin bir getirisi olarak ifa ettiği bu hareket açlık kavramını hicvettiği kadar izleyeni düşündürür de.
Charles Chaplin’in hakkında “Bu filmle hatırlanmak istiyorum” yorumunu getirdiği yapım aynı zamanda Chaplin’in komünizm propagandası yapmakla suçlanıp, ABD’ye girişinin yasaklanmasına sebep olur. İşin sanatsal yanına baktığımızda ise bundan neredeyse 85 sene önce çekilmiş olmasına rağmen, bugün bile vermek istediği duyguyu ve komedi öğelerini başarıyla aktarabilen bir yapımla karşı karşıya olduğumuzu söylemek yanlış olmaz. Sırf bu yönüyle bile aldığı tüm övgüleri sonuna dek hak eden Charles Chaplin’in önünde düğme iliklemekten başka yapabileceğimiz bir şey yok.
Aşağıda kanımca sinema tarihinin en iyi performanslarından birinin, Chaplin'in meşhur ayakkabı yeme sahnesinin videosu var. Ayakkabının meyankökünden yapılmış ve sahnenin tam 63 defa tekrarlanmış oluşu da ek bilgi olsun. Bu adam günümüzde yaşasa neler yapardı kim bilir?
01:59'a dikkat!

Bombón: El Perro

İnsanoğlu bir umudun peşinden sürüklenip gitmeyi sever. Sonucunu pek çok zaman düşünmez ama elden başka çare gelmeyeceği için bulduğunu sandığı piyango biletinin bir köşesine tutunup, talih onu nereye sürüklüyorsa oraya doğru sürüklenir. Hangimiz hayatın anlamını bir şeye yüklemiyoruz ki? Umuda, hayal kırıklıklarına, aileye; paraya, mala, mülke ve bazen bir köpeğe…
Carlos Sorin’in Arjantin Hikâyeleri’nin devamı olarak nitelediği ve 2004 yılında çektiği Bombón: El Perro, Patagonya, çöl, rüzgâr, rüzgârın savurduğu hayatlar, işsizlik ve köpekler üzerine kurulmuş hayatın içinden bir öykü.
Coco Villegas tamirci olarak çalıştığı akaryakıt istasyonunun kapısına zincir vurmasıyla birlikte artık işsizdir. Güney Amerika’nın değerli ağaçlarının dallarından yaptığı bıçak saplarını satarak geçimini sürdürmeye karar verir, fakat fiyatları çok yüksek tuttuğu için bu işte başarılı olamaz. Tüm bunların yanında 20 yıldır yüzünü görmediği bir eşe, vurdumduymaz bir evlada ve sürekli tekleyen bir otomobile sahiptir. Kendisini Patagonya’nın uçsuz bucaksız yollarına vurduğu günlerden birinde güzelliği ve zekası sessizliğinde buluşmuş bir dostla tanışır. Coco, adı Bombon olan bu dört ayaklı arkadaşıyla iyi bir ikili olacaklarına adı gibi emindir.